Początki osady Strzałkowo sięgają odległej przeszłości. Pionierscy mieszkańcy pojawili się tu między X a XI wiekiem. Mała wioska została włączona do ziem rycerza, którego danych niestety nie udało się ustalić. Po akcie nadania majątku bowiem nie zachowały się żadne ślady. Historyczne zapiski informują już o późniejszych właścicielach Strzałkowa, którymi byli duchowni. Wiemy też, że w 1397 r. powstały tu oraz w Graboszewie i Stawie pierwsze parafie i stanęły pierwsze kościoły.
Protoplastą rodu, od którego pochodzi nazwa miejscowości, był kmieć Strzałek. Po jego śmierci osadą zarządzał ród Porajów herbu Poraj, który przybył z Czech. Jak mówi tradycja, strzałkowski Poraj był jakoby rodzonym bratem świętego Wojciecha. Z biegiem lat, potem i wieków, Strzałkowo stanowiło dom rodzinny kilku rodów spowinowaconych ze sobą. W taki sposób powstała ogromna i wpływowa w owych czasach wielkopolska rodzina Strzałkowskich herbu Poraj. Do nich należały okoliczne majątki jeszcze w XVII wieku.
Ciekawą i zarazem bardzo cenną dla strzałkowian pamiątką z historii wsi jest dokument z 1432 r. podpisany przez niejakiego Jana Gołego ze Strzałkowa, który niniejszym zapewniał panującego wówczas króla Władysława Jagiełłę o swej wierności.
Około roku 1640 Świętosław Śreniawa Strzałkowski, kanonik poznański i łowicki, zainicjował budowę drugiego kościoła. Na siebie wziął także sfinansowanie przedsięwzięcia. Ponad sto lat później, w roku 1781 ówczesny właściciel tutejszych ziem Teodor Węsierski sprowadził niemieckich osadników. Ten niezwykle istotny fakt zainicjował powstanie wsi nazywanych Olędrami. Przyjęło się to uważać za początek dzisiejszego, współczesnego Strzałkowa.
Podczas drugiego zaboru w 1773 roku ziemia strzałkowska została włączona do zaboru pruskiego, a Strzałkowo było wioską przygraniczną. Stało się tak po postanowieniach Kongresu Wiedeńskiego z 1815 r. Na podstawie nowego podziału ziem polskich między Rosję i Prusy od 11 listopada 1817 r. granica między zaborami przebiegała o 1 kilometr na wschód od Strzałkowa. W 1839 roku powstała we wsi pierwsza katolicka szkoła.
Sytuacja polityczna doprowadziła do zmiany właściciela majątku. W 1874 dobra szlachecko-rycerskie rodu Strzałkowskich przeszły w ręce Niemca Louisa Schultza. Dzięki oddanej w 1882 r. do użytku stacji kolejowej Strzałkowe zyskało bezpośrednie połączenie z Poznaniem oraz ważniejszymi okolicznymi miastami. O zwiększone bezpieczeństwo mieszkańców natomiast zadbała powstała w roku 1888 Ochotnicza Straż Pożarna. Czas zaborów to sprawdzian patriotyzmu Polaków. Strzałkowianie zdali ten test celująco. Brali m.in. czynny udział w kolejnych powstaniach, walcząc o niepodległość Polski.
Nie zawsze jednak można było występować zbrojnie, o czym doskonale wiedzieli nasi wielkopolscy przodkowie. Równie ważne okazywało się solidaryzowanie z walczącymi lub stawianie biernego oporu. Zrozumiały to również dzieci, które masowo wzięły udział w latach 1901-1904 i później w latach 1906-1907 w wystąpieniach przeciwko akcjom germanizacyjnym. Strajkowały wówczas nie tylko znane z historii dzieci wrzesińskie. Do protestu dołączyli też uczniowie ze Strzałkowa, prezentując bohaterską postawę narodową i katolicką nie tylko własną, ale i swych rodziców. Strajkowało 247 dzieci. Atmosfera patriotyzmu nie wygasła, mimo złamania oporu uczniów stających w obronie ojczystej mowy.
W 1917 roku zorganizowała się w Strzałkowie drużyna skautowska. Chłopcy wspierali działania mające na celu przygotowanie kolejnego zrywu zbrojnego, jakim było Powstanie Wielkopolskie. Po około 10 latach, po zwycięstwie powstańców, w okresie międzywojennym działały tu niezmiernie aktywnie takie organizacje jak „Sokół” i „Skauting”, utworzone jeszcze podczas zaborów. Ich działacze mogli kontaktować się z podobnymi organizacjami z Warszawy dzięki nowej linii kolejowej łączącej Strzałkowo ze stolicą.
Wybuch II wojny doświadczył mieszkańców naszej wsi już 1 września. Hitlerowcy rozpoczęli wtedy bombardowanie Strzałkowa. Naloty ciągnęły się przez cały tydzień. Ustąpiły z dniem 10 września po tym, jak na dachy miejscowości spadło około 100 bomb. Okupacja zaczęła się z wkroczeniem patrolu niemieckiego wojska. Koniec wojny zmobilizował strzałkowian do wzmożonego wysiłku mającego na celu rozwój wsi. Zgodnie z tymi założeniami w 1945 r. uruchomiono mleczarnię, młyn, tartaki, gorzelnię oraz krochmalnię i cegielnię w Stawie, otworzono podwoje tutejszej szkoły podstawowej, a w 1948 r. zaczęła działać biblioteka publiczna.
W 1951 r. zainaugurował swoją pracę Dom Pomocy Społecznej mający swą siedzibę na terenie dawnego majątku Strzałkowskich. W 1974 r. powstała Spółdzielnia Kółek Rolniczych, a rok później oddano do użytku Ośrodek Zdrowia. Bardzo ważną datą w kalendarium Strzałkowa jest również rok 1990. Wówczas to miejscowości oficjalnie nadano herb, którym może odtąd się chlubić.
